بررسی تأثیر اجرای الگوی سازگاری روی بر شدت خستگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

پیش‌زمینه و هدف: خستگی یکی از علائم شایع مولتیپل اسکلروزیس است و می‌تواند فرد را در انجام فعالیت‌های روزانه محدود نماید. دستیابی به سلامتی در بیماری مزمن با برقراری سازگاری در ابعاد گوناگون وجود بیمار، امکان‌پذیر است. یکی از الگوهای کاربردی و مؤثر در پرستاری که به‌طور خاص به این موضوع توجه کرده است الگوی سازگاری روی است. لذا این مطالعه باهدف تعیین تأثیر اجرای برنامه مراقبتی بر اساس الگوی سازگاری روی بر شدت و آثار خستگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس عضو انجمن ام‌اس ارومیه سال 1394 انجام شد. مواد و روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی 80 نفر از بیماران مبتلا به ام‌اس که شرایط ورود به مطالعه را داشتند، به‌صورت در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه 40 نفری مداخله و کنترل تخصیص داده شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات در این مطالعه پرسشنامه‌ی استاندارد شدت خستگی بود که پیش و پس‌آزمون در هر دو گروه تکمیل گردید. مداخله شامل 6 جلسه (2 جلسه آموزش عمومی و 4 جلسه اجرای برنامه مراقبتی بر اساس رفتارهای ناسازگار) بود. بعد از پیگیری به مدت دو ماه و انجام پس‌آزمون با استفاده از نرم‌افزار SPSS از آمار توصیفی برای بررسی خصوصیات جامعه‌ی موردمطالعه و از Mann–Whitney برای داده‌های کمی نان پارامتریک و T-test برای داده‌های کمی پارامتریک استفاده شد. یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد، قبل از مداخله، میانگین نمرات شدت خستگی بین دو گروه ازنظر آماری تفاوت معناداری نداشت. میانگین نمرات شدت خستگی بعد از اجرای برنامه مراقبتی بر اساس الگوی سازگاری روی در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل کاهش یافت که این کاهش ازنظر آماری معنادار بود (001/0>P). نتیجه‌گیری: اجرای الگوی سازگاری روی، شدت خستگی افراد مبتلا به ام‌اس را کاهش داد، لذا پیشنهاد می‌شود پرستاران از این الگوی کم‌هزینه در کاهش شدت خستگی و عوارض ناشی از آن استفاده کنند.